Belzebub to imię jednego z najpotężniejszych demonów w tradycji chrześcijańskiej, uznawany za jednego z książąt piekła. Jego postać pojawia się w Biblii, mitologii judaistycznej oraz w literaturze i kulturze popularnej.
Pochodzenie i znaczenie imienia
- Hebrajskie „Ba'al-Zebub” oznacza „Pan much” – w Biblii odnosi się do pogańskiego bóstwa czczonego przez Filistynów.
- W tradycji chrześcijańskiej Belzebub został utożsamiony z demonem i jednym z przywódców sił piekielnych.
Belzebub w różnych źródłach
- Biblia – w Starym Testamencie pojawia się jako bóstwo Ekronu. W Nowym Testamencie Jezus wspomina o nim jako o szatanie lub władcy demonów.
- Demonologia chrześcijańska – w średniowiecznych tekstach Belzebub jest jednym z najwyższych rangą demonów, często identyfikowany z Lucyferem lub jego prawą ręką.
- Literatura i kultura – pojawia się w wielu dziełach, np. w „Raju utraconym” Johna Miltona czy w „Boskiej komedii” Dantego.
Symbolika Belzebuba
Belzebub jest często utożsamiany z chaosem, pokusą i złem, ale w literaturze bywa także przedstawiany jako postać inteligentna i przebiegła, symbolizująca bunt przeciwko Bogu.
W kulturze popularnej imię Belzebub pojawia się w filmach, grach i muzyce jako symbol mrocznych sił lub antybohatera.